Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Αλεξάντρ Πούσκιν: Ευγένιος Ονέγιν (απόσπασμα) #love

Δεν υπάρχουν σχόλια
...Σαν τραβιόμαστε στην ήσυχη γωνιά μας μακριά απ'τους καημούς του έρωτα κι απ'τη δύναμή του όταν μας φαίνεται πια αστεία η ορμή, το ξέσπασμα, οι φωνές της επίκλησης και το μαρτύριό τους, τότε μπορούμε να πούμε, τους άλλους να μας μιλούν για τις ανησυχίες τους. Μπορούμε και τους ακούμε με κάποια ευχαρίστηση γιατί λίγο πολύ κάτι σαλεύει μέσα στην καρδιά μας, ακόμα σαν τον γέρο απόμαχο, που του αρέσει, ξεχασμένος μεσ' στην καλύβα του, ν'ακούει τα κατορθώματα των νέων.

Γι'αυτό η νιότη τίποτε δεν μπορεί να κρύψει. Την έχθρα, τον έρωτα, τη λύπη, τη χαρά, όλα τα φανερώνει. Σαν τον απόμαχο του έρωτα κι ο Ονέγιν άκουγε με σπουδαίο ύφος την εξομολόγηση του φίλου του που με απλότητα και ειλικρίνεια μίλαγε για τα συναισθήματά του. Ο νέος αγαπούσε έτσι που τώρα δεν μπορούν ν'αγαπήσουν, έτσι που μονάχα μια ποιητική ψυχή είναι προορισμένη ν' αγαπά. Παντού όπου κι αν βρίσκονταν, ένα όνειρο τον παρακολουθούσε, ένας ήτανε πάντα ο πόθος του, μια η μοναδική του θλίψη..." 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου